Zamartwienia to nadmierne i uporczywe myśli o przyszłości, które często wykraczają poza realne zagrożenia. To lęk przed problemami, które mogą, ale wcale nie muszą się wydarzyć.
🔍 Jak rozpoznać zamartwianie się?
✅ Powtarzalność – te same myśli wracają w kółko.
✅ Brak kontroli – trudno je zatrzymać, nawet gdy się chce.
✅ Czarnowidztwo – wyobrażanie sobie najgorszych scenariuszy.
✅ Nieproporcjonalność – lęk jest większy niż rzeczywiste zagrożenie.
💭 Przykłady zamartwień: ❓ „A co jeśli stracę pracę?” ❓ „Co będzie, jeśli zachoruję?” ❓ „Czy na pewno wszystko pójdzie dobrze na egzaminie?”
🔹 Czy zamartwianie się jest złe? Martwienie się w umiarkowanym stopniu może być przydatne – pomaga planować i unikać ryzyka. Ale gdy przeradza się w obsesyjne zamartwianie, może prowadzić do stresu, lęku, a nawet depresji. Masz obawy, które Cię niepokoją? Spróbuj spojrzeć na nie z innej perspektywy
#PsalmNaDzień „Pan przysiągł i żal Mu nie będzie: «Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka»”(Ps 110,4).
Bóg nie rzuca słów na wiatr. Gdy przysięga, Jego słowo staje się rzeczywistością. W Psalmie 110 czytamy o tajemniczej obietnicy: Mesjasz będzie kapłanem na wzór Melchizedeka. Jezus wypełnił tę zapowiedź – nie jako członek starotestamentowego rodu kapłańskiego, lecz jako ten, który składa w ofierze samego siebie. To kapłaństwo nie kończy się na śmierci. Trwa. Jest wieczne. A co więcej – ono dotyczy także nas! Przez chrzest jesteśmy włączeni w królewskie kapłaństwo Chrystusa. Naszym ołtarzem jest codzienność: biuro, dom, ulica. Naszą ofiarą – miłość, która kosztuje. Bo prawdziwy kapłan to nie ten, kto tylko odprawia rytuały, ale ten, kto daje swoje życie.
🔥 Czy żyjesz tak, jakby twoje życie było ofiarą miłości? 🔥 Co składasz na swoim codziennym ołtarzu – egoizm czy dar z siebie? 🔥 Czy rozumiesz, że twoje kapłaństwo to powołanie do przemiany świata?
Nie czekaj, aż świętość stanie się modna. Ty już jesteś kapłanem – na zawsze. Żyj tak, by Bóg mógł powiedzieć: „To mój kapłan – na wzór Melchizedeka”.
#PsalmNadzień „Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem” (Ps 110,3).
Rosa nie ogłasza swojego przyjścia grzmotem – przychodzi nocą, cicho, niemal niezauważalnie. Tak samo Mesjasz: narodził się w stajni, nie w pałacu. Wzrastał w ukryciu Nazaretu, nie na dworach Rzymu. Jego królestwo nie przyszło z zewnętrzną potęgą, ale jak wilgoć wsiąkająca w spieczoną ziemię – powoli, ale nieodwracalnie.
Współczesny świat krzyczy: „Więcej! Głośniej! Szybciej!” Ale Bóg działa inaczej. Jezus uzdrawiał pojedynczych ludzi, rozmawiał z celnikami przy studni, dotykał trędowatych w ukryciu. Nie organizował kampanii reklamowych, nie zabiegał o rozgłos. A jednak Jego słowa i gesty wstrząsnęły historią.
Psychologia mówi: najtrwalsze zmiany rodzą się w ciszy. Trauma krzyczy, ale uzdrowienie często przychodzi szeptem. Depresja zagłusza, ale nadzieja odradza się w małych krokach – jak poranna rosa na zwiędłym liście.
Czy potrafisz dostrzec Boga w codziennej ciszy? W uśmiechu nieznajomego, w wietrze między gałęziami, w chwili przebaczenia, które przychodzi bez rozgłosu? On nie potrzebuje twoich wielkich czynów – chce twojego otwartego serca, gotowego przyjąć Jego wilgoć życia.
Z całego serca dziękuję wszystkim, którzy wspierają Dobrotekę 2.0 – duchowo i finansowo. 💙 Każda pomoc to krok w stronę lepszego świata, bo wspierając ten projekt, pomagamy rozwijać dobro w życiu innych ludzi!
🔬 Naukowo udowodnione – osoby praktykujące wdzięczność czują się lepiej i mają wyższy poziom dobrostanu. Dlatego warto polecać Dobrotekę – bo wzmacnia radość i dobro w każdym, nie tylko w malkontentach!
😇 📲 Aplikację Dobroteka można pobrać za darmo w Google Play i Apple Store. Jednak jej dalszy rozwój zależy od Waszego wsparcia. Jeśli możecie – dołóżcie swoją cegiełkę!
Dodałem psalmy od 78 do 93 – zachęcam do ich wysłuchania! Czasami, kiedy psalm jest przeczytany przez lektora, możemy usłyszeć coś inaczej, w pełniejszy sposób, co otwiera przed nami nowe znaczenia.
Cierpliwie czekam na kolejne nagrania, aby uzupełnić playlistę o kolejne psalmy.
🔹 „Błogosław, duszo moja, Pana… i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach” (Ps 103,1-2).
Czy Twoja dusza czasem się buntuje? Czujesz opór, nie masz siły na modlitwę, a w głowie kłębią się myśli o tym, czego Ci brakuje?
🌀 Psalmista zna ten stan. Dlatego nie czeka, aż „będzie czuł” wdzięczność – on nakazuje swojej duszy wielbić Boga. To coś więcej niż emocje – to decyzja, akt woli.
🧠 Duchowa amnezja – cichy sabotażysta
Znasz to uczucie, gdy po burzliwym dniu pamiętasz tylko to, co było trudne? To nie przypadek. Nasze serca mają skłonność do zapominania dobra, zwłaszcza gdy pojawiają się problemy. W psychologii mówi się o „negatywnym skrzywieniu” – ludzki mózg mocniej reaguje na złe doświadczenia niż na dobre. Ale Psalm 103 pokazuje duchową terapię, która pozwala to przezwyciężyć.
💡 Praktyka wdzięczności według Psalmu 103
✅ Przypominaj sobie dobro – prowadź „duchowy dziennik łask”, w którym zapisujesz Boże działanie w Twoim życiu.
📖 ✅ Mów do swojej duszy – nie czekaj, aż „poczujesz” wdzięczność. Zacznij dziękować, a Twoje serce nadąży.
🗣️ ✅ Uwielbiaj Boga nie tylko za to, co daje, ale za to, kim jest – Jego miłosierdzie, wierność, bliskość.
🕊️ 🔄 Zmień perspektywę – zmień życie Psalm 103 przypomina: modlitwa to nie tylko spontaniczne uniesienie, ale świadomy wysiłek. Gdy zaczniesz dzień od wdzięczności, zmieni się Twój sposób patrzenia na świat. Bo wdzięczność to nie tylko reakcja – to sposób życia. Czy Twoja dusza jest gotowa na tę duchową terapię? 💭✨
W tym tygodniu modliłem się Psalmem 109 – jednym z tzw. psalmów złorzeczących, które często budzą kontrowersje i bywają pomijane w codziennej modlitwie. Tym razem jednak postanowiłem odczytać go w nowym świetle – nie jako akt zemsty wobec drugiego człowieka, lecz jako duchową broń w walce z grzechem i Złem.
To doświadczenie otworzyło mi oczy na głębszy wymiar tej modlitwy. Psalm 109, pełen dramatycznych słów i surowych wezwań do Bożej interwencji, jest świadectwem skrajnych emocji człowieka, który czuje się osaczony przez niesprawiedliwość. Jego brutalna szczerość uderza i może budzić sprzeciw – jak to możliwe, że natchnione Słowo zawiera aż tak mocne wyrażenia? Ale czyż nie takie są nasze serca w chwilach próby? Czyż nie targają nami gniew, poczucie krzywdy, pragnienie, by Zło zostało ukarane?
Psychologia gniewu – czy można się modlić w gniewie?
Z perspektywy psychologicznej gniew to emocja, która sama w sobie nie jest zła – staje się destrukcyjna dopiero wtedy, gdy prowadzi do nienawiści i działań krzywdzących innych. W zdrowym ujęciu gniew może być motorem zmiany, impulsem do obrony wartości i sprawiedliwości. Tak właśnie można odczytać Psalm 109: jako wołanie o sprawiedliwość, ale też jako próbę uporządkowania własnych emocji w relacji z Bogiem. To nie bezmyślna furia, lecz modlitwa człowieka, który swoją złość oddaje w ręce Stwórcy, prosząc, by to On dokonał sądu.
Święty Paweł pisał: „Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce” (Ef 4,26). Psalm 109 wydaje się dokładnie tym – sposobem na to, by nie tłumić w sobie trudnych emocji, ale przemienić je w wołanie o świętość.
Teologia walki duchowej – kiedy miłość wymaga nienawiści
Jezus nauczał o miłości nieprzyjaciół, ale jednocześnie przyszedł „zniszczyć dzieła diabła” (1 J 3,8). Miłość do Boga i do człowieka nie oznacza pobłażliwości wobec grzechu. Święci mistycy, jak św. Katarzyna ze Sieny czy św. Jan od Krzyża, podkreślali, że prawdziwa miłość do Boga rodzi świętą nienawiść do wszystkiego, co niszczy tę relację.
Modląc się Psalmem 109, poczułem, jak mocno brakuje mi tej gorliwości – nie tylko by unikać grzechu, ale by go aktywnie zwalczać. Prosiłem Boga, by dał mi nie tylko pragnienie dobra, ale i odrazę do zła, które próbuje osłabić moją miłość do Niego.
Nie możemy udawać, że walka duchowa nie istnieje. Świat próbuje nas przekonać, że grzech to tylko osobisty wybór, a nie rzeczywista siła, która odciąga nas od Boga. Tymczasem Psalm 109 przypomina, że mamy prawo i obowiązek stawiać mu opór. Świętość nie jest neutralnością – to radykalna miłość do Boga, która wymaga równie radykalnego sprzeciwu wobec tego, co tę miłość niszczy.
Psalm złorzeczący czy psalm miłości?
Paradoksalnie, Psalm 109 uczy mnie miłości – tej, która nie jest sentymentalnym uczuciem, lecz wyborem, aktem woli, gotowością do walki o to, co najcenniejsze. Uświadomił mi, że nie można autentycznie kochać Boga, jeśli nie odrzuca się tego, co Go obraża. Nie można iść na kompromis ze złem i jednocześnie pragnąć świętości.
Dlatego postanowiłem nie pomijać już tego psalmu w modlitwie. Będę go czytał jako duchowy rachunek sumienia – na ile potrafię kochać i na ile mam odwagę, by nie kochać tego, co niszczy moją miłość do Boga.
Trzy pytania do refleksji:
1. Co w twoim życiu zasługuje na „święty gniew”?
2. Czy masz odwagę modlić się o nienawiść do grzechu?
3. Jakie kompromisy ze złem wciąż tolerujesz?
Psalm 109 to nie tylko modlitwa gniewu – to modlitwa miłości. Miłości, która nie boi się walczyć.
Kochani! Z wielką radością świętujemy 5. rocznicę powstania naszej wspólnoty 1W1 – Jeden Psalm za Wszystkich, Wszystkie Psalmy za Jednego! 🎶📖
Dziękujemy Bogu za Jego natchnienie i prowadzenie – to On zasiał to piękne dzieło w naszych sercach! Dziękujemy ks. bp. Piotrowi Przyborkowi za to, że jest naszym asystentem kościelnym, wspiera nas i błogosławi! I wreszcie – dziękujemy Wam wszystkim za modlitwę, wiarę i zaangażowanie, które sprawiają, że ta wspólnota żyje i przynosi owoce! ❤️
Niech Duch Święty nadal prowadzi nas drogą modlitwy psalmami i jedności w wierze! 🔥🙏
Czasami, kiedy psalm jest przeczytany przez lektora, możemy usłyszeć coś inaczej, w pełniejszy sposób, co otwiera przed nami nowe znaczenia. 
Zachęcam do SUBSKRYBCJI 
