Humor i cierpliwość – to wielbłądy, 
które mogą cię przewieźć przez każdą pustynię. 
(Phil Bosmans)

„Życie nieustannie dostarcza nam różnych powodów do zmartwień i niezadowolenia, ale też nie brak w nim przecież motywów do przeżywania radości i szczęścia. Na co dzień doświadczamy sytuacji, na które możemy reagować dwojako: albo podejść do nich z powagą, a nawet ze swoistym dramatyzmem, albo z poczuciem humoru i dystansu do siebie samego. Jeden z prekursorów psychologii pozytywnej, Richard Snyder, mawiał, że jeśli ktoś nie potrafi się śmiać z siebie samego, to utracił najlepszą życiową rozrywkę. Wybór więc należy do nas. I wcale nie chodzi o humor groteskowy czy wisielczy, ale o postawę pogody ducha wobec codzienności i tego, co ona przynosi”.

[…]
Warto podkreślić, że humor jest fantastycznym lekarstwem na współczesną epidemię chronicznego niezadowolenia i narzekania. Działa lepiej niż wiele leków antydepresyjnych, ponieważ nie ma żadnych niepożądanych skutków ubocznych. Arnie Cann, profesor psychologii i badacz zagadnienia humoru i zdrowia, udowodnił, że skutecznie przeciwdziała on stresowi”. 

Fragmenty z książki „Sztuka życia bez narzekania. Jak wyzwolić się z chronicznego malkontenctwa i efektywniej wyrażać niezadowolenie?” (Piotr Kwiatek OFMCap).

„Kolejną naukowo sprawdzoną metodą radzenia sobie z trudnymi emocjami jest praktykowanie wdzięczności. Wdzięczność i narzekanie działają podobnie jak magnesy. Z jednej strony wdzięczność przyciąga wszystkie emocje pozytywne, jak radość, życzliwość, zachwyt, zadowolenie, pasję, uskrzydlenie, pogodę ducha itd. Z drugiej narzekanie będzie przyciągało wszystkie emocje negatywne, jak złość, irytacja, zranienie, przykrość, strapienie, bezradność, smutek. Jedno więc jest lekarstwem na drugie. Nie można być wdzięcznym i jednocześnie narzekającym.
[…]
Najprostsza metoda praktykowania wdzięczności polega na regularnym, przynajmniej trzy razy w tygodniu, zapisywaniu tego, co dobrego wydarzyło się w poszczególnym dniu. Nie chodzi o jakieś spektakularne wydarzenia, ale o zwrócenie uwagi na codzienne czynności, takie jak spacer, rozmowa, odpoczynek, pożywienie, pogoda, wolny czas itd. Z licznych badań wynika, że jeśli ktoś przez przynajmniej sześć miesięcy systematycznie zapisywał dobre wydarzenia w notatniku, to jego poczucie dobrostanu wzrosło przeciętnie o 10%. Ta strategia jest pomocna nie tylko dla tych, którzy walczą z depresją czy ulegają czarnowidztwu. Pomocna jest ona każdemu, kto pragnie prosperować i funkcjonować jeszcze lepiej. Wdzięczność jest bowiem fundamentalnym i uniwersalnym lekarstwem na negatywność, ale warto pamiętać, że wzmacnia ona również potencjał pozytywności”.

Fragmenty z książki „Sztuka życia bez narzekania. Jak wyzwolić się z chronicznego malkontenctwa i efektywniej wyrażać niezadowolenie?” (Piotr Kwiatek OFMCap).

Podjąć wyzwanie „21 dni wolnych od narzekania”

„Rok temu postanowiłem przyjrzeć się bliżej własnej tendencji do narzekania. Skorzystałem z programu „21 dni bez narzekania”. Początki były niełatwe, chociaż, jak później się okazało, typowe dla wszystkich wyruszających w tę podróż. Na przykład do dziś pamiętam mój pierwszy dzień, kiedy rozpocząłem pracę nad wyeliminowaniem narzekania. Po porannej medytacji udałem się na Mszę świętą do pobliskiej parafii, gdzie także zostałem zaproszony na śniadanie. Siedząc w jadalni i krojąc chleb, z rozgoryczeniem oznajmiłem: „Jaka szkoda, że w naszym domu rekolekcyjnym nie mamy takiego pełnoziarnistego pieczywa”. Te słowa nie tylko mnie zaszokowały, ale jeszcze bardziej zmotywowały do pracy nad sobą, aby wyzbyć się tego paskudnego nawyku marudzenia.
Równolegle do pracy nad sobą rozpocząłem poszukiwania i zbieranie materiałów poświęconych tej kwestii. Okazało się, że w języku polskim, poza cennymi badaniami profesora Bogdana Wojciszke i Wiesława Baryły z Uniwersytetu SWPS w Sopocie, niewielu zajmowało się tą tematyką. Znacznie więcej publikacji można znaleźć w języku angielskim. I choć problem malkontenctwa jest powszechnie obecny, to wciąż w literaturze popularnonaukowej jakby w ogóle niezauważany. Na drodze poszukiwań natrafiłem jednak na interesujące świadectwo amerykańskiego pastora Willa Bowena, który opisał swoje doświadczenie w książce pt. „Świat bez marudzenia. Podejmij wyzwanie 21 dni”(86). Pozycja ta jest nie tylko cennym świadectwem walki o zmianę rozpowszechnionego na całym świecie nawyku narzekania, ale przedstawia również skuteczną metodę osiągnięcia tego celu”. 

[…]
„Will Bowen od początku był przekonany o istniejącym związku pomiędzy słowami, myślami i zachowaniem. Słowa bowiem uzewnętrzniają świat myśli. Kiedy świadomie kształtujemy słowa, to możemy wpływać na przekonania, a stąd już bliska droga do zmiany postaw. To, jak się czujemy i jak funkcjonujemy, często związane jest z naszymi myślami, które prezentują się w dialogu poprzez wypowiadane słowa. Oto w skrócie cała filozofia programu „21 dni bez narzekania”. 

Klucz do sukcesu leży w tym, by ciągle próbować.
(Will Bowen)

Fragmenty książki „Sztuka życia bez narzekania. Jak wyzwolić się z chronicznego malkontenctwa i efektywniej wyrażać niezadowolenie?” Piotr Kwiatek OFMCap.

METODA „PAPIER ZNIESIE WSZYSTKO”
Choć prowadzenie dzienników czy personalnych zapisków może kojarzyć się z bujnym okresem rozwoju nastolatka, który skrzętnie zapisuje w swoim pamiętniku sekretne myśli, to jednak będziemy mówić tutaj o zupełnie czymś innym. Metoda ekspresywnego pisania jest jednym ze skuteczniejszych narzędzi nie tylko w walce z narzekaniem, ale również w radzeniu sobie ze stresem, trudnymi doświadczeniami, traumami czy negatywnymi myślami. 
Liczne badania prowadzone w latach 80. i 90. przez profesora Jamesa W. Pennebakera oraz jego współpracowników świadczą o wysokiej skuteczności tej autoterapii(148). Pisanie ekspresywne leczy, i to nie tylko psychikę, ale również problemy związane z przenoszeniem urazów psychicznych na dolegliwości organizmu. Jest ono jedną z prostszych, a zarazem pewnych dróg do zmiany własnego nastroju i jakości życia. 
[…]
Technika pisania – jak to robić?
Forma: Może być elektroniczna lub tradycyjna – na papierze. Do tego ćwiczenia potrzebujesz zeszytu, notatnika lub kawałka papieru. W pisaniu ekspresywnym nie jest istotny styl, gramatyka czy konstrukcje zdań. Warto pisać szczegółowo i o konkretnych sprawach, a nie tylko ogólnych. 
Czas: Około 10-15 minut.
Treść: Wszystko to, co mnie denerwuje, irytuje, wywołuje złość i frustrację. Skupiamy się na wielu zagadnieniach, takich jak: praca, szkoła, małżeństwo, ekonomia, albo zajmujemy się pojedynczym, wybranym problemem.
Instrukcja: Najbardziej denerwuje mnie…
[…]
To ćwiczenie uczy nas przejmować kontrolę nad intensywnymi nieprzyjemnymi emocjami. Pozwala lepiej im się przyjrzeć i je nazwać. Następnie, co jest bardzo istotne, pomaga nam lepiej nimi zarządzać. Dzieje się to nie tylko przez decyzję ich wyrażenia na papierze, ale również wtedy, kiedy decydujemy się postawić kropkę i wybrać kierunek myślenia. W ten sposób pozostawiamy je w notatniku i nie pozwalamy im „zalewać” nas samych, a także tych, którzy żyją obok nas. 
Słusznie zauważa Adams: „W chwilach ekstazy, w chwilach rozpaczy, dziennik pozostaje stałym, cichym przyjacielem, na zawsze gotowym do pocieszenia, skonfrontowania, dopingowania. Jego potencjał jako narzędzia dla holistycznego zdrowia jest niedościgniony”(150).

Fragmenty książki „Sztuka życia bez narzekania. Jak wyzwolić się z chronicznego malkontenctwa i efektywniej wyrażać niezadowolenie?” Piotr Kwiatek OFMCap.

Dziękuję wydawnictwu SERAFIN za zorganizowanie spotkania autorskiego i promocję książki pt. „Sztuka życie bez narzekania”. Wielkie podziękowania dla wszystkich przybyłych gości oraz gospodarzy miejsca „Braci Mniejszych Kapucynów” na czele z br. Markiem Miszczyńskim – gwardianem konwentu. Deo Gratias!

KSIĄŻKA JUŻ JEST! Jestem ogromnie WDZIĘCZNY dobremu Bogu oraz wszystkim, którzy ten projekt wspierali i wciąż to czynią! DZIĘKUJĘ!

Już 17 stycznia premiera najnowszej książki z serii psychologia pozytywna i wiara „SZTUKA ŻYCIA BEZ NARZEKANIA…”. Zapraszam wszystkich zainteresowanych na spotkanie autorskie 24 stycznia na godzinę 19:30 do sali 002 przy ulicy Loretańskiej 11 w Krakowie. Wszyscy mile widziani!