Z dzisiejszego psalmowego newslettera:
bo mściciel krwi pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania. (Ps 9,13).
Ubóstwo nie dotyczy tylko pieniędzy. To także poczucie bezsilności, zaniedbania, niewidzialności. Kiedy nikt Cię nie słyszy i kiedy krzyczysz, a świat idzie dalej – czujesz się jak nic. Psalmista mówi: Bóg pamięta. Nie zapomina. Twoje wołanie nie ginie w próżni. On je słyszy i odpowiada choć często inaczej, niż się spodziewasz, ale zawsze według prawdy. Bóg nie spóźnia się, On pracuje w czasie wieczności, a nie w Twoim przyspieszonym teraz.
W Ewangelii Jezus nieustannie zwraca się ku tym, których społeczeństwo uznało za nieważnych: trędowaci, ślepi, grzesznicy, dzieci. „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40).
Człowiek przestaje mówić, bo nikt nie słuchał. Ale Bóg nie jest ludźmi. Jego uszy są otwarte na ciche jęki, na modlitwy wypowiadane przez łzy, na niewypowiedziane skargi serca. Nie musisz krzyczeć, żeby Cię usłyszał. Wystarczy, że jesteś.
