Z dzisiejszego psalmowego newslettera:
Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają. (Ps 9,11).
Znać imię to coś więcej niż znać definicję. To relacja. W Biblii poznanie imienia Boga to doświadczenie Jego charakteru. Mojżesz pytał: „Jakie jest Twoje imię?” (Wj 3,13). Bóg odpowiedział: „JESTEM”. Nie „byłem” ani „będę” – JESTEM. Teraz. Tu. Z tobą. Kiedy zaczynasz rozpoznawać Boga w codzienności – w małych gestach łaski, w cichych odpowiedziach na modlitwę – zaczynasz Mu ufać. Nie dlatego, że wszystko jest łatwe, ale dlatego, że wiesz, kim On jest.
W psychologii relacji mówimy o „pewności przywiązania”. Dziecko, które wie, że rodzic nie odejdzie, rozwija się zdrowiej. Dorosły, który wie, że Bóg nie opuści, żyje z większą odwagą. Jezus powiedział: „Ja jestem pasterzem dobrym i znam owce moje, a moje Mnie znają” (J 10,14). To wzajemne poznanie buduje ufność. Nie ślepą ale świadomą, zakorzenioną w doświadczeniu.
