Ojcem dla sierot, dla wdów opiekunem jest Bóg (Ps 68,6)
Rodzicielstwo i małżeństwo to najbardziej intymne i życiodajne relacje. Jednak nawet w tych wyjątkowych obszarach relacyjnych człowiek może być krzywdzony i krzywdzić innych, zgodnie z powtarzaną przez mojego profesora, Philipa Lichtenberga, myślą: „Każdy rani i jest raniony”.
Bóg ma moc uzdrawiania nie tylko tego, co psychologicznie rozpada się i jest chore, ale także wtedy, gdy zaczyna brakować fizycznie osób, które kochamy. On wypełnia nasze serca swoją miłością, dlatego relacja z Nim pozostaje najbardziej życiodajna.
Istotę relacji zarówno z innymi ludźmi, jak i z Bogiem można porównać do piłkarskiej metafory: „piłka leży również po naszej stronie”. Modlitwa psalmami jest naszą odpowiedzią na dar obecności Boga, który nas nigdy nie opuszcza.
🛐 #PsalmNaDzień „Jak dym, który się rozwiewa na wietrze, jak wosk, który się rozpływa w ogniu, tak giną bezbożni przed Bogiem” (Ps 68,3)
„Metafory stanowią podstawę naszego rozumienia świata”. Jakie metafory znajdują się w Twoim psalmie, który czytasz i modlisz się w tym tygodniu? Zachęcam do obejrzenia pięciominutowego filmu o poezji w Biblii i psalmach, a następnie do poszukiwania obrazów, porównań i metafor w rozważanym psalmie z tygodnia w ramach 1W1. Gdy znajdziesz inspirującą metaforę, podziel się nią w komentarzu.
I nawet tutaj – BELGIA – dotrą warsztaty z psychologii pozytywnej i wiary! Dziękuję wspólnocie Polonijnej za zaproszenie! Do zobaczenia już za niecały miesiąc!”
Boże, okaż swą potęgę! Umocnij, Boże, to, czegoś dla nas dokonał! (Ps 68,29)
Prośba o umocnienie tego, co Bóg w nas dokonał, jest wyrazem nie tylko ufności i nadziei, ale również świadectwem Bożego działania. Dlatego warto do tej ufnej prośby dodać konkretny wyraz wdzięczności za to, co już widzimy i co dobrego wydarzyło się w naszym życiu dzięki Bożej łasce. Warto i trzeba wołać o więcej, ale dobrze jest to robić w duchu docenienia za to, co już mamy dobrego.
To będzie dość ważny, a dla niektórych zapewne kontrowersyjny lub trudny rozdział książki „Uskrzydlić duchowość” — zarówno do przeczytania, jak i zaakceptowania.
ROZDZIAŁ 9
CHOROBY ŚLEPEJ GORLIWOŚCI „3F”
Jak bardzo formalizm, fundamentalizm i fanatyzm religijny mogą być niebezpieczne?
[…] TRYPTYK „3F”
Tryptyk to dzieło sztuki składające się zazwyczaj z trzech powiązanych ze sobą części. W kościołach często spotyka się tzw. „sakralne tryptyki”, które zdobią ołtarze lub ściany świątyń, tworząc przestrzeń duchowego spotkania między Bogiem a człowiekiem. W kontekście zachowań patologicznych w życiu religijnym można mówić o takim często spotykanym tryptyku utrudniającym albo nawet uniemożliwiającym spotkanie z Bogiem i drugim człowiekiem: formalizm, fundamentalizm i fanatyzm. Nieumiejętność spotkania się z innymi, często wiąże się z faktem nieumiejętności spotkania się z samym sobą, gdzieś na poziomie autentycznej i głębokiej prawdy o sobie.
Zachowania związane z formalizmem, fundamentalizmem i fanatyzmem (3F) mogą znacząco utrudniać nie tylko prawdziwe doświadczenie Boga, ale również spotkania z każdym człowiekiem. Osoby charakteryzujące się myśleniem i zachowaniami typu (3F) potrafią nawet uczynić wrogów z ludzi im życzliwych i przyjaciół. Wystarczy, że ktoś nie zgodzi się z nimi lub zaprezentuje inny możliwy sposób odbierania rzeczywistości, a szybko może zostać zaliczony do osób po tzw. ”drugiej stronie barykady”.
Zachowania osób dotkniętych syndromem (3F) często prowadzą nie tylko do anty-świadectwa względem poszukujących i religijnych, ale także do zadawania krzywd i cierpienia w imię „mojej” prawdy, „mojego” Boga, „mojej” jedynej słusznej wizji świata itd. Przyjrzyjmy się bliżej tym zjawiskom, aby zrozumieć, jak mogą zaburzać nasze życie społeczne i to nie tylko w kontekście doświadczenia religijnego …
Fragment przygotowywanej książki USKRZYDLIĆ DUCHOWOŚĆ
Każdego dnia niech będzie Pan błogosławiony (Ps 68,20)
Sztuką, a może raczej wielką łaską, jest odkrycie, że całe nasze życie wypływa ze źródeł miłości Boga i że każdego dnia powinno zmierzać w tym właśnie kierunku.
Twoje zbawienie wśród wszystkich narodów (Ps 67,3)
Zbawienie w Chrystusie nie jest jedynie kwestią prywatną pojedynczego człowieka ani sprawą uprzywilejowanego wybranego narodu. Jeśli istnieje jakiekolwiek życie gdzieś w Kosmosie, dar odkupienia również do niego dotarł.
Powszechne braterstwo wykracza zatem poza zwykły szacunek i tolerancję, rodzi się z doświadczenia synostwa w tym samym Jezusie i ojcostwa w tym samy Bogu. Wówczas pierwsze słowa Modlitwy Pańskiej, „Ojcze Nasz,” nabierają jeszcze głębszego znaczenia.
Psalmista kontynuuje modlitwę, pisząc: „Ziemia wydała swój owoc. Bóg, nasz Bóg, nas błogosławi.” Może chodzi tu o owoc wyrastający z przemienionego serca i umysłu, a nie z jałowej gleby ziemi? Błogosławieństwo płynie ze zgody i dobra między ludźmi (zob. Ps 133).
Dziś przeżywamy wyjątkowy dzień – Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Eucharystia jest naszym największym skarbem, jak przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego jest ona „centrum i szczytem całego życia duchowego”, pokarmem na codzienność i na życie wieczne.
Przeczytajcie dziś uważnie psalm tygodnia (w 1W1) pod kątem Eucharystii. Jakie wymiary eucharystyczne możecie w nim dostrzec? Możecie być bardzo zaskoczeni, gdy zagłębicie się w refleksję i modlitwę w tym aspekcie, ponieważ nawet psalm, który pozornie mówi na inny temat, może ukrywać piękne odniesienia do Jezusa Eucharystycznego i Mszy Świętej.
Moja medytacja mnie bardzo zaskoczyła!
Oto tylko krótki przykład powiązania treści psalmu tygodnia z dzisiejszą Uroczystością. W tym tygodniu w 1W1 modlę się Psalmem 67.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami (Ps 67,2a)
Każda Eucharystia zaczyna się od wołania o Boże miłosierdzie słowami „Spowiadam się… zmiłuj się nade mną Boże. W Eucharystii Jezus uzdrawia nas z grzechów.
Niech Bóg rozjaśni nad nami swe oblicze (Ps 67,2b)
Eucharystia rozjaśnia oblicze Boga w moim sercu. Słuchając słowa Bożego i przyjmując Najświętszy Sakrament – mam w sobie światło, którego świat mi nie może ofiarować ani zabrać.
Aby poznano na ziemi drogę wskazaną przez Ciebie (Ps 67,3a)
Jezus przyszedł na ziemię, aby wskazać nam drogę do Ojca. Eucharystia pozostaje bramą do Boga i wieczności. „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 5,54)
Twoje zbawienie wśród wszystkich narodów (Ps 67,3b)
Tylko w Chrystusie jest moje zbawienie, zbawienie każdego człowieka na planecie.
Każdy werset może pięknie korespondować z Tajemnicą, którą dziś w Kościele przeżywamy. Spróbujcie sami wejść na taką drogę medytacji… powodzenia i radości spotkania się z Bogiem!
Każdego dnia Bóg ofiarowuje nam swoje łaski poprzez słowo Boże i Eucharystię, rozjaśniając swoje oblicze nad nami. Modlitwa otwiera nie tylko serca Boga dla nas, ale przede wszystkim nasze na Jego światło i moc. Dużo zależy również od nas. Gdy pozwolimy Bogu działać w naszym życiu, zaczynamy widzieć wszystko w nowym świetle.
