#PsalmNaDzień

„Codziennie głoście Jego zbawienie. Głoście Jego chwałę wśród pogan…” (Ps 96,2-3)

Psalm 96 to piękne wezwanie do aktywnego życia wiarą. Nie tylko do zatrzymania się na kontemplacji Bożej chwały, ale również do dzielenia się nią z innymi. To zachęta, by nasza wiara nie była ukryta, lecz stawała się światłem dla świata. Słowa „głoście” i „adorujcie” wskazują na dynamikę – nie jest to bierna postawa, lecz codzienna gotowość do wychwalania Boga i świadczenia o Jego zbawieniu.

Dzisiejsza Ewangelia, w której Jezus mówi: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28), jest dopełnieniem tego zaproszenia. Adoracja i głoszenie nie są tylko wyrazem naszej wdzięczności, ale także odpowiedzią na Boże zaproszenie do bliskości. Jezus woła każdego z nas, abyśmy znaleźli ukojenie w Jego obecności, a następnie w tej mocy i pokoju dzielili się doświadczeniem Jego miłości.

Czas rekolekcji, które przeżywam w różnych parafiach w okresie Adwentu czy Wielkiego Postu (dziś kończę rekolekcje w Poznaniu), często porównuję do drogi na Górę Tabor. Na początku odczuwamy trud wspinaczki – wyzwanie, jakim jest podjęcie decyzji, by pozytywnie odpowiedzieć na zaproszenie i wziąć w nich udział. Na szczycie doświadczamy niezwykłej bliskości Boga, która wypełnia nas radością i przekonaniem, że „dobrze, że tu jesteśmy” (Mt 17,4). Jednak prawdziwą próbą naszej wiary staje się zejście z góry i powrót do codzienności. To właśnie tam, w codziennych obowiązkach, relacjach i zmaganiach, jesteśmy wezwani, by żyć owocami tego świętego czasu.

Psalm przypomina nam jednak, że nie idziemy sami. Bóg jest wierny swoim obietnicom. Słowa „codziennie głoście Jego zbawienie” są dla nas przypomnieniem, by każdego dnia – także w tych trudniejszych chwilach – wracać do źródła, którym jest Jezus. Jego obecność w naszym sercu, wypełnionym obietnicą zbawienia, daje siłę, by pokonywać codzienne trudności z nadzieją i miłością.

„Głoście Jego chwałę wśród pogan” to również zachęta, by w miejscach, gdzie panuje zwątpienie, nieść wiarę i nadzieję. Nie musimy być wielkimi mówcami czy misjonarzami – wystarczy, że nasze życie będzie odbiciem miłości Boga. Uśmiech, cierpliwość, gotowość do pomocy – te drobne gesty mogą stać się świadectwem Bożej chwały w naszych codziennych „dolinach”.

Wracając z Góry Tabor do życia, pamiętajmy, że jesteśmy umocnieni przez Bożą łaskę. Niech psalmowe wezwanie „głoście Jego zbawienie” stanie się codziennym mottem, które przypomina nam, że nawet w trudzie i zmaganiu nasze serca są pełne nadziei i radości w Bogu, który zawsze jest z nami.

Dobrego dnia wszystkim!

#PsalmNaDzień
„Adorujcie PANA w Jego wspaniałej świątyni! Zadrżyj przed Nim cała ziemio!” (Ps 96,9).

Adoracja to coś więcej niż tylko modlitwa – to postawa serca, w której człowiek w pokorze uznaje, że wszystko, czym jest, zawdzięcza Bogu. Świątynia, o której mówi psalm, to nie tylko fizyczne miejsce, ale każda przestrzeń, gdzie człowiek doświadcza obecności Stwórcy. Może to być Kościół, otaczająca nas natura, a nawet głębia naszego serca, gdy otwieramy się na Bożą łaskę.

Adoracja pomaga chrześcijaninowi odkryć sens życia i odnaleźć w Bogu źródło pokoju i siły. Uczy oderwania się od rzeczy przemijających i skierowania serca ku temu, co wieczne. Poprzez adorację człowiek nawiązuje intymną więź z Bogiem, która przemienia jego wnętrze i czyni go zdolnym do miłości i służby bliźnim.

„Owocem adoracji jest głębsza wiara, bardziej gorąca miłość i większa gotowość do służby innym” (Św. Matka Teresa z Kalkuty)

#PsalmNaDzień

„Oddajcie (Panu) pokłon odziani w święte szaty!” (Ps 96,9).

Na początku moich rozważań związane z określeniem „święte szaty” odnosiłem do szat liturgicznych noszonych przez kapłana podczas Eucharystii, które symbolizują Sacrum. Jednak, przyglądając się tej kwestii głębiej, dostrzegłem, że święte szaty to także wewnętrzny stan duszy, który zakładamy w chwili modlitwy. Nie chodzi tutaj jedynie o materialne ubranie, lecz o naszą postawę serca i ducha.
W tym sensie modlitwa rzeczywiście staje się „szatą”, którą nosimy, gdy stajemy przed Bogiem. Chroni nas przed zimnem świata i jego zawirowaniami!
Kiedy modlimy się, skrywamy się w Bożej obecności, a nasze serce zostaje „odzia­ane” w pokój, miłość i nadzieję. Modlitwa staje się świętą szatą, która umożliwia nam zbliżanie się do Boga, niezależnie od codziennych spraw czy trudności.

Błogosławionego dnia!

„Wejdźcie, padnijmy na twarze, uwielbiajmy, zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył” (Ps 96,6).

W natłoku codzienności często zapominamy, że modlitwa to nie tylko słowa, które wypowiadamy, ale również akty działania i postawy, które przyjmujemy wobec Stwórcy.

Forma modlitwy, jaką wybieramy, staje się kluczem do otwarcia naszych serc na kontakt z Bogiem. Chociaż sama forma nie jest istotą modlitwy, może prowadzić do duchowego zjednoczenia z Panem, wyrażając to, co kryje się w głębi naszego serca.

Różne postawy, czy to klękanie, czy padanie na twarz, są nie tylko zewnętrznymi sygnałami, ale także odzwierciedlają nasze wnętrze – nasze pragnienia, lęki i nadzieje.

Warto zauważyć, że forma modlitwy może zmieniać się w zależności od okoliczności oraz stanu ducha. W trudnych chwilach, kiedy odczuwamy ból lub zagubienie, nasze modlitwy mogą mieć charakter prośby i lamentu, skłaniając nas do przyjęcia postawy pokory. Z kolei w chwilach radości i wdzięczności, możemy modlić się z większą lekkością i uwielbieniem, pragnąc oddać chwałę Bogu za otrzymane łaski.

Warto zatem pamiętać, że modlitwa to dynamiczny proces, który rozwija się z każdym dniem. Bez względu na formę, której używamy, każdy akt modlitwy jest szansą na zbliżenie się do Boga i wyrażenie tego, co autentycznie nosimy w sercu. Nasze modlitwy, osadzone w różnych postawach, mogą prowadzić nas do głębszego zrozumienia siebie i otwarcia się na Bożą obecność w naszym życiu.

Przed chwilą otrzymałem e-mail:

„Szczęść Boże jestem świecka misjonarką która posługuje w Republice Centralnej Afryki bardzo bym chciała dołączyc do modlitwy. Pozdrawiam i z Panem Bogiem.”.

Z radością zapisuje nową osobę do naszej wspólnoty 1W1 i na naszej psalmomapie zaznaczamy nowe państwo w Afryce!

https://padlet.com/kwiatek/PsalmoMAPA

Drodzy, wszyscy możemy cieszyć się wielką radością i przeżywać ogromną wdzięczność Bogu! Od dziś w naszej wspólnocie „1W1” – jeden psalm za wszystkich, wszystkie psalmy za jednego – modli się już ponad 4.000 osób, a dokładnie 4.017/1.

To niezwykły dar działania Ducha Świętego w naszych sercach, bo to On wzbudza w nas pragnienie modlitwy i daje siłę, by w niej trwać.

Dając, sami otrzymujemy – każdego dnia płynie w naszych intencjach tak wiele modlitwy i to najpiękniejszymi tekstami biblijnymi. Chwała Panu!

Z serca pozdrawiam wszystkich i zawierzam dalszy rozwój naszej wspólnoty opiece Opatrzności Bożej.

Niech Bóg prowadzi nas dalej!

🛐 #PsalmNaDzień
„Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: Nie zatwardzajcie serc waszych” (Ps 95,7-8)

Tak jak każdego ranka otwieramy oczy, by podziwiać światło nowego dnia, tak każdego dnia powinniśmy otwierać nasze serca i uszy na głos Boga.
To, czym światło jest dla oczu, tym słowo Boże jest dla duszy – źródłem życia, nadziei i prawdziwego poznania.
Oczy pozwalają nam widzieć rzeczywistość wokół, ale to Boże słowo pozwala nam dostrzec prawdę głębszą, duchową. Bez światła nasze oczy niczego nie zobaczą, a bez słowa Boga nasza dusza pozostaje w ciemności, zagubiona i zdezorientowana.

Dzisiaj i każdego dnia otwartości na światło i słowo! z modlitwą w 1W1 za Was!

FOTORELACJA z warsztatów „KOMUNIKACJI MOŻNA SIĘ NAUCZYĆ”, które odbyły się w Radomiu w dniach 22-24 XI 2024.

Dziś zakończyliśmy 3 dniowy warsztat z komunikacji w Radomiu. Wyjątkowy czas w bardzo niezwykłym miejscu. Dziękuję organizatorce Katarzynie i wszystkim mega życzliwym kapłanom z diecezji Pawłowi, Markowi i Rafałowi oraz wszystkim obecnym uczestnikom! Bogu niech będą dzięki!

W naszych wspólnotach biblijnych 1W1 – w Gliwicach oraz wczoraj w Krakowie – rozważaliśmy Psalm 90, korzystając z metody: „Nadać tytuł psalmu” i zwracając szczególną uwagę na zawarte w nim metafory.

Te spotkania, połączone z wsłuchiwaniem się w to, jak Duch Święty przemawia do naszych serc, sprawiły, że treść psalmu nabrała dla mnie jeszcze większej głębi i znaczenia.

Psalmista zaprasza nas do refleksji nad fundamentalnymi pytaniami egzystencjalnymi, a przede wszystkim otwiera na to, co niepojęte – Boga.