🛐 #PsalmNaDzień
„Uradowałem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pańskiego!»” (Ps 122,2).
Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego!”. Ten okrzyk radości brzmi dziś jak prowokacja. W świecie, gdzie świętość bywa towarem sezonowym, a świątynia często stoi pusta jak zapomniany dworzec, psalmista pokazuje nam coś szalonego — tęsknotę za miejscem, gdzie człowiek wreszcie nie musi udawać twardziela.
Dom Pański to nie punkt na mapie ani adres w GPS-ie. To przestrzeń, która zaczyna się w murach świątyni, ale rozlewa się na całe życie. To chwila, gdy stoisz w korku, a w sercu otwiera się brama cierpliwości. To niedzielny poranek, kiedy wstajesz nie z obowiązku, lecz z głodu spotkania — bo wiesz, że On już czeka. Dom Boży to każda minuta, w której pozwalasz Bogu wejść w twoją codzienność. To więcej niż miejsce — to stan serca, który daje siłę większą niż najmocniejsza kawa.
PYTANIA DO SERCA
– Czy potrafię się jeszcze ucieszyć z samego faktu, że mogę być blisko Boga?
– Co musi się w moim życiu zawalić, żebym przypomniał sobie, gdzie naprawdę jest mój Dom?
– Co dziś zagłusza głos, który mówi: Wracaj?
Nie odkładaj powrotu na jutro. Dom czeka dziś — i to Ty masz klucz. Dom jest tam, gdzie zaczynasz od nowa. Otwórz furtkę. Nie zwlekaj.
BŁOGOSŁAWIONEGO DNIA W ŁĄCZNOŚCI W 1W1
