🛐 #PsalmNaDzień
„Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi?” (Ps 130,3).
Wyobraź sobie archiwum w niebie. W szafach – teczki. Twoje imię na grzbiecie. W środku: każdy grzech, każda zdrada, każdy moment, gdy odwróciłeś wzrok od dobra. Jeśli Bóg by to wszystko skrupulatnie odnotowywał i wyciągał przy pierwszej okazji – nie przetrwałby nikt. Nie święci, nie prorocy, nie my. Psalmista uderza w samo serce ludzkiego lęku: „Któż się ostoi?” – pytanie retoryczne, które mrozi krew. Bo prawda jest taka: żaden z nas nie przechodzi Bożego testu na czystość w stu procentach. A jednak ten werset ma w sobie ukrytą nadzieję. Bo skoro pyta, to zakłada, że Bóg jednak nie trzyma tej listy pod kluczem… że łaska jest silniejsza niż pamięć win. To jakby ktoś nagle otworzył drzwi celi i powiedział: „Jesteś wolny”.
PYTANIA DO SERCA
👉 Jak często sam trzymam w pamięci winy innych, choć liczę na przebaczenie dla siebie?
👉 Czy umiem spojrzeć na swoje życie przez pryzmat łaski, a nie listy porażek?
👉 Czy wierzę bardziej w Boże przebaczenie, czy w swój własny osąd siebie albo innych?
🔵 Bóg nie jest archiwistą grzechów. Jest tym, który niszczy akta. Łaska to nie amnezja Boga. To Jego świadoma decyzja, by nas ocalić.
W łączności duchowej 1W1
