Właściwe dążenie do szczęścia rozszerza granice „ja” i nic nie ma wspólnego z zatracaniem siebie dla innych, czy egoizmem.

„Dążenie do urzeczywistnienia swego „ja” określa każde ludzkie zachowanie. To nie jest egoizm […]. Nikt nie może pragnąć szczęścia drugiego kosztem swego prawdziwego i najważniejszego szczęścia. Altruizm może tylko rozszerzyć granice „ja”, ale nie może żądać jego zniszczenia. Altruizm szuka urzeczywistnienia „my” poprzesz rozszerzenie granic „ja” […]. Każdy człowiek zatem jest zdolny określić samego siebie i przez to swoją drogę życiową zwrócić w kierunku, który uczyni go szczęśliwym”.

Jalics F. (2017). Towarzyszenie duchowe. Wspólne wrastanie w wierze. Kraków: Wydawnictwo WAM, s. 29-30.